Mohammedina is een uitgestrekt dorpje vol tegenstrijdigheden en weinig oude gebouwn. Waar oude mannen met ezels vuil ophalen en mannen in pakken in hun Porsche Cayenne door de straten schuren. Sommige stukken zijn mooi aangelegd en verzorgd en direct daarnaast is het een bende! We lopen hel wat af en nemen veel (geuren) in ons op. De kinderen vinden het allemaal vrij normaal, maar als we op het strand wat gaan drinken in een strandtent uit de jaren 50 en het toilet niet meer dan een gat in een paar tegels vang ik toch een vage blik van Nick op.
We stappen in een petit taxi en gaan met de trein richting Rabat en Sale. Een dag lang slenteren we door smalle straten, steegjes van de medina’s en kasbah’s. Alles van schoenen, schriften, kussens, schilpadden, kippen en kruiden wordt hier verkocht. In Sale zijn we de enige ‘toeristen’, ik noem ons liever reizigers. Dit had ik niet verwacht, het is echt nog een stuk uit het dagelijks leven van veel Marokkanen.
Als we om half twaalf eindelijk weer thuis zijn na een gemiste trein en een petit taxi die verkeerd reed, gaan we eerst allemaal nog even onder de douche en al snel is het water zwart…..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten