Saint Helena

We kijken vanaf de boot uit op een grillige bruine rotswand. De witte Trophy Birds vliegen af en aan met hun mooie lange staart. De formaliteiten worden snel en efficiënt afgehandeld en met de watertaxi gaan we naar de kant.

We gaan terug in de tijd, in vele opzichten……. Jamestown is een prachtig in een vallei gebouwd stadje. Als we door de poort lopen zien we de kerk, het politie bureau de gevangenis en vele gezellige gekleurde huisjes. Door de straten rijden auto's van 'ver voor onze tijd' en dit gevoel komt ook echt over ons heen. Geldautomaten en mobiele telefoons kennen ze hier niet. We zijn verbaasd over het aanbod van levensmiddelen in de supermarktjes en ook nog redelijk betaalbaar, maar ook hier zijn de meeste producten hun houdbaarheid datum reeds voorbij.

We huren een auto voor de volgende twee dagen en komen de eerste dag vol indrukken terug op onze Boomerang. De BBQ wordt 's avonds op Duchess aangestoken. We hebben een erg gezellige avond samen met Leo en Karin en met de bemanning van de Seaquest. Leuk om elkaar weer te zien!

Na een lekkere lange nacht gaan we het eiland verkennen. Saint Helena is een vulkanisch eiland dat steil uit de zee oprijst. Het binnenland verrast ons. Bochtige wegen voeren ons langs tropische, groene hellingen, overal bloemen en prachtige gekleurde vogeltjes. De tijd lijkt hier te hebben stilgestaan. De mensen zijn vriendelijk, behulpzaam en iedereen groet. De wegen zijn op een paar stukjes na allemaal één baans en rechte stukken zijn zeldzaam. We rijden kris kras over het eiland. Veel historie is bewaard gebleven. Als we bij Longwood House, één van de huizen waar Keizer Napoleon Bonaparte verbleef tijdens zijn ballingschap, rijden we door naar het gebied waar het vliegveld wordt gebouwd. Een enorm indrukkende bouwput. Hoe zal dit eiland er over 10 jaar uitzien?

We rijden een stuk door een weiland omhoog, opzoek naar een mooi uitzicht een beginpunt van een wandeling als de auto er mee stopt. We hebben geluk; een terreinwagen van de bouwmaatschappij van het vliegveld komt net aangereden en daar zitten twee monteurs in. Onze vijventwintig jaar oude Ford Escort blijkt oververhit. We vullen de tank van de koelvloeistof bij met water, bedanken de mannen en keren om. Opzoek naar meer water. Rustig rijden we naar beneneden en proberen zo Jamestown te halen. Rook komt onder de motorkap vandaan en het stinkt… We stoppen weer en het laatste restje water gaat erin. We rijden de berg af en proberen zo de motor wat af te laten koelen. Bij het eerste huis dat we zien stoppen we weer voor water. Er blijkt een slag los te zitten, auto's stoppen, maar ze kunnen ons niet helpen. We laten onze Ford achter en krijgen een lift terug naar beneden, naar Jamestown.

We besluiten het bij één dag autohuur te houden. We doen wat klusjes aan boord en de jongens spelen met de surfplank. Maren en Nick kunnen beide al goed staan en roeien de hele baai door. Als we de waterskilijn aan de bijboot binden wordt het helemaal een feest. Zittend of staand scheuren we door het water met een rode plank achter de dinghy. De kids hebben een glimlach van oor tot oor!
John en ik varen met de dinghy een mijl van de kust af en speuren het water af….. Aan het einde van de middag laten de walvishaaien zich hier vaak aan de oppervlakte zien. Al snel zien we een aantal vinnen door het water snijden. Ik doe m'n camera in het water en een joekel van een haai komt die eens van dichtbij bekijken… langzaam driften we met de dinghy boven z'n hoofd. Dit is niet de bedoeling, maar we kunnen de motor nu niet starten. De kop van de walvis haai is bijna twee keer zo breed als onze dinghy! Hij is zeker 15 meter lang! John springt in het water en zwemt met de haai mee. Wat zijn deze nieuwsgierige, zachtaardige, prehistorische en plankton etende vissen indrukwekkend zeg!

Ruim voor zonsondergang komt Restless Spirit de ankerbaai binnen varen en zo hebben we precies nog tijd voor een gezellige sundowner!

Zaterdagochtend zwaaien we de Seaquest uit en gaan we naar de kant. 'Jacob Ladder' staat vandaag op het programma, de trap werd ooit werd gebouwd om goederen te vervoeren van beneden naar boven en andersom. Vernoemd naar Jacobs ladder uit de bijbel, 'de ladder die tot de hemel rijkt'. Als we onderaan de 699 treden staan halen we diep adem en gaan omhoog. Nick & Luuk zijn druk bezig met tellen en zo doen we ondertussen gewoon nog een 'rekenles'. Het uitzicht over de vallei, het stadje en de baai zijn prachtig. We lopen onder de poort van 'Fort Ladder Hill' door en zien beneden in de baai onze Boomerang dobberen. 699 treden later zijn we weer beneden. Tijd voor een ijsje en wat afkoeling.

Met z'n viertjes gaan we in de dinghy weer opzoek naar de walvishaaien. Met een shorty en zwemvliezen aan en een duikbril en snorkel op het hoofd zitten we klaar om het water in te gaan. Klaar voor de biologieles van vandaag! Zodra we de eerste haai spotten springen John en de jongens in het water. Nick pakt de rugvin van de haai vast en laat zich zo mee door het water voeren. Luuk vindt allemaal wel erg spannend. Niet zo gek als je een vis naast je hebt zwemmen die zeker tien keer zo lang is als jij. Luuk gaat terug het bootje in en wij 'spelen' nog even verder met de haai. Wat een ervaring is dit, geweldig! Foto's volgen! Internet in Saint Helena is schaars, duur en erg langzaam.

's Avonds gaan we naar de kant, eten in het hotel en John, Phil en Magnus (nieuwe bemanningslid van S.Y. Frida) storten zich op het uitgaansleven van de 'Saints', zoals de inwoners van dit eilandje zichzelf noemen. Ik ga samen met Katrina en de kids met de ferry van half tien terug. De 'Ferrymen' zegt dat hij onze mannen veilig om middernacht terug zal brengen. De mannen hebben het erg naar hun zin. Overal zitten, staan en hangen mensen rond van alle leeftijden. Een country bandje speelt muziek en ook nu lijkt het wel of we veertig jaar terug in de tijd gaan! Even na middernacht wordt ik door John opgeroepen. Of ik ze op kan halen, want de Ferrymen is er niet en als het kan pas over een uurtje of twee, want het is erg gezellig. Ik besluit niet de boot met twee slapende kindjes achter te laten en met de bijboot in het pikke donker door een veld van mooring en drijvende lijnen naar de haven te varen. 'Ga het maar regelen'. Rond twee uur worden ze 'netjes' thuis gebracht, nadat ze een 'Saint' hebben omgekocht voor twintig pond.

Maandag morgen doen we nog wat inkopen, kijken nog even naar het weerbericht en dan is het echt tijd om te gaan. Op naar Ascension, 700 mijl te gaan!

Op 1/28/2014 7:00 PM (utc) was onze positie 14°03.87'S 007°35.52'W