De regen slaat tegen m'n gezicht. In m'n handen houd ik het roer vast. Het lampje op m'n reddingvest begint spontaan te knipperen, die denkt dat ik in het water lig…… De Hydrovane, onze wind autopilot, die de boot zojuist nog netjes op koers hield heeft moeite in deze omstandigheden om niet steeds op te loeven. De genua had ik al eerder helemaal weggerold, alleen op het gereefde grootzeil varen we nu door een veld van squalls, in de donkere nacht. Het houdt maar niet op! De windmeter komt niet meer onder de 35 knopen en schiet vaak enkele minuten boven de 40 knopen uit.
Natuurlijk hadden we een extra rif in het grootzeil moeten steken, maar aan het einde van de middag zwakte de wind af en de gribfiles lieten ons een heldere nacht zien. John wordt wakker , we kunnen niet veel doen…. Ik houd het roer nog steeds met m'n handen vast en val wat af, zodat de wind nu bijna van achteren in komt en de snelheid en de druk in het zeil wat af neemt. Als de windmeter geen waarden meer boven de 40 knopen weergeeft zet ik de stuurautomaat weer aan en droog me af. We moeten nog even wachten. Met 35 (7/8 bft.) knopen wind kunnen we geen tweede rif in het grootzeil zetten. Net als de bui voorbij trekt maken we gebruik van de stilte ná de storm. Ik stuur de boeg richting de wind en laat het grootzeil een stukje zakken. John haakt het zeil bij de mast opnieuw vast en ik haal de reef lijn binnen en hijs het grootzeil weer een stukje omhoog. Nog een zeilbandje om het gestreken zeil en zo zeilen we weer een stuk comfortabeler de donkere, natte winderige nacht door.
Grijs, grijs, grijs en nog eens grijs! De lucht is grijs, het water, de vliegende vis die raaklinks lang m'n hoofd vliegt en in de kuip beland, de grijze haai die komt kijken bij onze grijze sleepgenerator en zo kan ik nog wel even door gaan. We zijn weer terug op de 'North Atlantic', de temperament volle zus van de 'South Atlantic'.
Ondanks het grijze weer en onze zonnepanelen dus weinig opleveren blijven we toch aardig in balans. De accu's worden gevuld door de sleepgenerator ende windgenerator. Zeker nu de schijnbare wind continu boven de 30 knopen zit doet de windgenerator ook eindelijk z'n werk. We zeilen niet meer voor de wind maar op ongeveer 120 graden. Voor Boomerang is dit een ideale koers en voor onze stroombalans dus ook. We leggen zo per dag steeds ongeveer 175 mijl af!
We kregen vandaag nog een erg leuk e-mailtje. Nick en Luuk zijn volgend school jaar weer welkom op 'De Wegwijzer'. Een tafel en stoeltje zijn voor Luuk in groep 4 en en voor Nick in groep 5 gereserveerd, 1 september zijn ze weer welkom!
We varen nu op bijna 100 mijl uit de kust voor Frans Guyana. De equatoriale stroom geeft ons 1 tot 2,5 knoop snelheid cadeau. Nog 650 mijl te gaan en dan zit de deze oversteek van de Atlantic erop. We vertrokken op 12 januari uit Kaapstad en hopen na ruim 5500 mijl, 3 of 4 maart aan te komen in Tobogo, hopelijk nog net op tijd om iets van het carnaval mee te maken! Even geen lange oversteken meer, maar lekker van baaitje naar baaitje hoppen!
Groeten,
Debby
Op 2/28/2014 12:00 AM (utc) was onze positie 05°54.31'N 051°06.61'W
Geen opmerkingen:
Een reactie posten